New York Thomas Hoepker

De van origine Duitse Thomas Hoepker (1936) is sinds eind jaren 1960 verknocht aan New York. Hij bewoog zich ruim vijftig jaar met tussenpozen tussen Duitsland en The Big Apple als correspondent en Art Director van Stern, als Executive Editor van de Amerikaanse editie van Geo tot Magnumfotograaf, waarvan hij ook enkele jaren president was. Hoepker specialiseerde zich in reportage- en stijlvolle kleurenfotografie, maar evenals Elliott Erwitt bevindt Hoepker zich het liefst in het hectische straatleven. Hierbij richt hij zich graag op de menigte en anonieme individuen die ieder hun ‘geheimen’ met zich meedragen, dan wel hun eigen verhalen vertellen.
 

Ruim tien jaar na de eerste uitgave van Hoepker’s New York door teNeues Verlag, is er nu een tweede editie die is aangevuld met ….. pagina’s van niet eerder gepubliceerd materiaal tussen 2013 en 2019 ????<KLOPT DIT>>??

Hoepker portretteert ongefilterd en op direct wijze de mensen en hun manier van leven in al haar facetten. De herziende uitgave toont niet alleen de metropool en haar inwoners, maar schetst ook de artistieke ontwikkeling van de maker zelf.

De foto's zijn afkomstig uit het uitgebreide New Yorkse archief van de fotograaf en blinken uit in stilistische diversiteit. Zwartwit formaten worden afgewisseld met kleuren- en indrukwekkende architectuurfoto's, alsook met levendige snapshots op straat.

Zoals dichter en Pulitzer Prize winnaar Charles Simic treffend omschrijft in het voorwoord van het boek: “In zijn fascinatie voor de stad, komt Hoepker schoonheid tegen waar niemand het verwacht te vinden. Zoals zijn foto van een felrode leunstoel tegenover drie verlaten en gestripte bakstenen gebouwen waar ooit iemand heeft gezeten (p.58-59), of die angstaanjagende en zeer beroemde foto waarop vijf mensen rustig liggen te zonnen en te kletsen aan de oever van East River terwijl achter hen zwarte rook opstijgt naar een heldere septemberhemel op de plek waar eerder die dag de Twin Towers in Manhattan instortten (p.90-91). (…..) Steeds weer vangt Hoepker in zijn foto’s datgene wat zelfs de meest gevoelige en alerte waarnemer over het hoofd heeft gezien. Dat is waar het plezier en de schok van het kijken naar de beelden in dit boek vandaan komen.”